عمرو (امر) بن ضبیعه (ضبیعت) بن قیس از دلاوران و شجاعان زمان خود به شمار می رفت و در فنون جنگی مهارت بسیاری داشت.
ازین رو عمرسعد او را در صف نخست لشکر خود در کربلا قرار داد.
او به عنوان سردار لشکر چند روزی در لشکر ماند و اتفاقات پیرامون خود را زیر نظر داشت.
تصمیمات و حرف های دو طرف را بررسی می کرد تا جبهه حق و باطل را بشناسد.
او بر سر دو راهی قرارداشت
اگر به عنوان سردار لشکر با عمر سعد می ماند سوالهای او بی جواب می ماند
و اگر خود را به امام حسین علیه السلام میرساند قطعا زنده نمی ماند.
اما او که رفتار عمر سعد با امام را دیده بود با اینکه از سرداران بزرگ بود و مقام بالایی داشت نهایتا تصمیم خود را گرفت .
او در این چند روز با نکته سنجی و ریزبینی خود حق را امام حسین علیه السلام دید و به یاری او شتافت .
بدون دیدگاه